Bevalling/Nest

Belle was op mijn verjaardag, 10 februari, de hele dag al bezig met voorweeën.
Dat ging gepaard met veel gehijg en onrustig zijn.
Vanwege de avondklok heb ik ervoor gezorgd, samen met een vriendin, dat wij even voor 21.00 uur in Andijk waren.
De hele nacht zijn Anika en ik opgebleven, omdat Belle veel naar buiten wilde en zo konden haar eigenaren nog wat rust pakken.
De volgende ochtend om 05.15 uur kreeg Belle buiten voor de deur last van persweeën en toen wij naar binnen zijn gesneld, kwam om 05.30 uur onze tweeling ter wereld: Odin & kleine Binck.
Binck was zo klein, glibberig en slap, even dacht ik dat hij een placenta was.
Wat waren wij blij met onze eerste twee mannen!
Daarop volgde Theo, zonder bijzonderheden, en vervolgens werden er twee doodgeboren teefjes geboren.
Niet te verklaren waarom.. Zij waren helemaal af en het verlies van deze meisjes heeft voor veel verdriet gezorgd.
Bijna een uur met ze bezig geweest, maar met hun lichtroze/bleke tongetjes was er geen leven in te krijgen, wij moesten door, want er waren 9 puppy’s op de echo geteld.
Guus kwam uiteindelijk, ietwat verzwakt, ter wereld. Hij leek in het vruchtwater gepoept te hebben, en met wat flink gewrijf, warmte en liefde knapte hij met de dagen op.
Mijn kleine terror-meisje, Isa, kwam na al het mannengeweld blèrend ter wereld en ik wist, dit is een teefje!
Het lichaam van Belle heeft vervolgens een “Whelping Pause” gehouden, dan stopt de bevalling (in Belle haar geval voor 6 uur), om te rusten/eten/op straat te gaan.
De laatste twee puppy’s moesten nog van ver komen en helaas had de dierenarts van Belle haar eigenaren van foutieve informatie voorzien, waardoor er te vroeg (en naar mijn mening, niet correct) ingegrepen is door de dierenarts.
Na een aantal spuiten Oxytocine, voelen, een röntgenfoto (i.p.v. een echo om te zien of er nog wat levends te zien was) is er uiteindelijk een keizersnede uitgevoerd, waarbij er twee doodgeboren puppenkindjes geboren werden,
een reu & teef.
Aangezien de tongetjes nog doorbloed waren, moet dit vlak voor de keizersnede gebeurd zijn
Wij waren uit het veld geslagen….
Maar met 4 stoere heren en 1 prachtige dame was het tweede Roxxiespark nest een FEIT!

Belle herstelde voortreffelijk van de keizersnede en de eerste 3 weken verliepen vlekkeloos, wij zaten met z’n allen op een roze wolk!
Totdat onze kleine vriend, Binck, het moeilijk kreeg.
Wij dachten, omdat hij een tweeling was, dat hij daarom wat kleiner bleef dan de rest, want hij was de eerste die zijn oogjes open deed en nadat Anika hem op gang had geholpen na de geboorte met drinken bij Belle, zorgde hij er ook altijd wel voor dat hij een tepel had.
Maar rond dag 21/22 kreeg hij steeds meer moeite om de rest bij te houden en begonnen bij ons de vermoedens.
In het weekend alle puppyvisite gehad en na het weekend is Binck eigenlijk ingestort.
Hij was ons tussen de vingers aan het glippen, dus de dierenarts werd gecontact en na wat miscommunicatie werd Binck de dag erop nagekeken.
Een hartruisje in combinatie met bleke slijmvliezen deed een hartafwijking vermoeden, dus na wat rondbellen zaten wij de volgende ochtend om 08.00 uur met Binck (toen 27 dagen oud en krap aan 1,5 kg) bij Niek Beijerink in Vught.
Er werd inderdaad een hartafwijking geconstateerd, de levensverwachting was nog onzeker om er een uitspraak over te doen, zo lang Binck maar de vervolgafspraak zou halen (het was erop of eronder).
Erfelijkheid?? Dit was een gevalletje: Domme pech!
De boosdoener was vermoedelijk een parasiet, die Belle tijdens de dracht heeft opgelopen en waar je helemaal niks van merkt.
Binck knapte snel op van het hartmedicijn en het groeien zette weer rustig door, in zijn tempo en op zijn voorwaarden.
Want eten was ook een dingetje: Binck gaf de voorkeur aan moedermelk, maar legde het af tegen zijn tweelingbroer Odin en zusje Isa, de veelvraten van het nest.
Wij hadden al snel een routine gecreëerd en van onze kant vergde dat nogal wat tijd, energie en creativiteit.
De rest van het nest deed het super! Het was een nest met karakter, vooral Guus & Isa hadden haar op hun tanden, Odin bleef daarin ook niet helemaal achter en Theo was gewoon een heel zacht en lief puppenkind.
Verder totaal geen zorgen of bijzonderheden, alle 5 de puppy’s bleven het liefst zo lang mogelijk bij Belle drinken, en daarom zijn ze later dan gepland afgespeend.
Vers vlees, geweekte brokjes… Niks ging erin, of naja.. Mondjesmaat.
Ook het ontwormen ging even anders dan gepland.
Met mijn eerste nest hadden 6 van de 7 puppy’s wormen, terwijl ik eigenlijk een mestonderzoek wilde doen (vanwege zo min mogelijk troep in de lichaampjes).
Met dit nest had ik mij dus voorgenomen om preventief te ontwormen, maar op het laatste moment toch besloten om een mestonderzoek te gaan doen (de puppy’s deden het goed, er waren tot dusver geen tekenen van wormen).
Vlak voordat we wij wat ontlasting van de puppy’s zouden opsturen kwam de situatie met Binck ertussen en voordat de uitslag er was, en Binck kwam ook niet meer aan, besloten om te gaan ontwormen.
In de avond kwam de uitslag van het mestonderzoek: Geen wormen(eitjes) gevonden.
Dat was meteen de eerste en laatste keer dat de puppy’s ontwormd waren, tevens heeft er nog wel een mestonderzoek in de nestperiode plaatsgevonden en die was wederom schoon!

Met 6 weken en 5 dagen zijn wij met het nest gaan titeren, dat betekent automatisch ook even naar de hartjes luisteren en voelen of de balletjes al ingedaald waren, maar de mannen waren ietwat laat hiermee (dit is kort erop helemaal goed gekomen).
Helaas was er bij Guus ook een ruis te horen, dus bij thuiskomst is Vught meteen gebeld en is er vlak voor het uitvliegen van de puppy’s een hartecho gemaakt bij de broertjes.
Gelukkig was het bij Guus niet heel ernstig en was er bij Binck geen verbetering, maar ook geen verslechtering opgetreden.
Wederom de vraag gesteld qua erfelijkheid, maar de specialist zei weer: Nee, dit is echt domme pech!
Op 16 juli 2021 staat de vervolgafspraak voor de broers.

Op 10 april zijn de puppy’s uitgevlogen.
Binck is lekker bij zijn moeder in Andijk blijven wonen, niet zoals gepland en daardoor moesten wij met 4 weken een heel lief, jong stel teleurstellen.
Doron Horodniceanu & Ashley Schaft, zij hebben de stamboomnaam van Binck uitgekozen:
Vincente Enrico van het Roxxiespark.
Vincente: Overwinnaar.
Enrico: Heerser van het thuisland / Koning en vernoemd naar zijn opa.
Een zeer toepasselijke naam voor onze kleine, sterke man!

Theo – Odin & Guus zijn naar Overijssel, Zuid-Holland en Noord-Brabant vertrokken.
En ik.. Ik heb Miss Terror Isa mee naar Hoorn genomen, naar haar opa Rico, tante Bibi en moeder overste: Roxy.

Het was een nest met dubbele gevoelens.
Aan de ene kant heb ik heel erg genoten, meer dan van mijn eerste nest, maar aan de andere kant waren de zorgen, de tijd en energie wat erin ging zitten door de hartafwijking van Binck, killing.
Veel tranen zijn er gelaten deze periode, maar zowel Klaus, Ellis (en hun dochters) en ik, zijn ontzettend TROTS op dit geweldige nest!
Ook willen wij de puppymensen, en alle geïnteresseerden, bedanken voor hun vertrouwen in ons, Belle & de puppy’s.

Ik ben enorm dankbaar voor deze ervaring, de prachtige puppy’s (wat een gelijkwaardig nest was het) en uiteraard voor mijn meisje, Isa.