Bevalling

Op 23 maart 2017 is Bailey, na 62 dagen dracht na de eerste dekking, bevallen van 10 prachtige puppy’s. Het zijn 6 teven en 4 reuen geworden, waarvan 1 reutje is doodgeboren en reutje is helaas na 3 dagen overleden.

De dracht is vlekkeloos verlopen. Af en toe was Bailey misselijk, soms zelfs gespuugd, maar verder heeft ze altijd keurig haar bak leeggegeten.
Bailey pakte altijd wel goed haar rust. Ze sliep veel en het uitlaten ging ook al snel een tandje langzamer.
Eigenlijk wist ik al na 2,5 á 3 weken dat Bailey hoogstwaarschijnlijk wel drachtig was.
Naast het feit dat ik het aan haar gedrag kon zien, vond ik het ook aan haar lichaam te zien. Ze kreeg al een beetje een buikje.
Ik heb ontzettend genoten van deze bijzondere tijd!
Ik vond het heerlijk om voor mijn drachtige meisje te zorgen en om de puppy’s te zien en voelen bewegen in Bailey haar buik.

Op donderdagochtend 23 maart 2017 kreeg ik rond 10.05 uur een telefoontje van mijn moeder dat vermoedelijk Bailey haar vliezen 5 minuten eerder waren gebroken.
Wij als leken hebben hier totaal geen verstand van, maar het leek een beetje erg veel vocht om het af te doen als een plasje. Bailey was buiten voor de deur toen het gebeurde.
Bailey was al de hele ochtend aan het trillen en ik had de mensen die mij zouden komen helpen met de bevalling al op de hoogte gebracht van Bailey haar gemoedstoestand.
Deze mensen, Herma en Martine, heb ik vervolgens gebeld met de mededeling om te komen, omdat het vandaag zou gaan gebeuren!
Zelf was ik ook niet thuis, ik was met Roxy & Rico op pad en was al onderweg naar huis. Dit heb ik toen maar even iets sneller gedaan en het gaspedaal wat dieper ingetrapt.
Maar de puppy’s lieten nog even op zich wachten.
Herma en Martine waren allebei snel bij ons, maar de uren verstreken en je zag dat de puppybuik van Bailey begon te zakken en haar lichaam zich helemaal aan het voorbereiden was.
En toen was het zover. Om 13.00 uur kwamen de persweeën en om 13.14 uur werd de eerste pup geboren. Teefje Roze met een geboortegewicht van 360 gram.
Na een half uur diende de tweede pup zich al aan, om 13.40 uur kwam teefje Paars met een geboortegewicht van 401 gram. Na weer een half uur om 14.04 uur kwam daar teefje Geel aan, met een geboortegewicht van 270 gram.
En toen moesten wij een uur wachten tot 15.16 uur toen de vierde pup zich aandiende en het was al door het vlies te zien, een knal wit tongetje.
Levenloos kwam dit mooie, volmaakte mannetje ter wereld en nadat Herma eerst had gewreven, heb ik de pup van haar overgenomen en was vastbesloten om hem weer tot leven te wekken. Ik heb hem onder de koude kraan gehouden, ik heb gecontroleerd met hem staan “zwaaien” om het vocht uit de longetjes te krijgen, maar niks wilde helpen.
Helemaal overstuur stond ik vervolgens met het reutje in mijn handen, terwijl Bailey verder was gegaan met bevallen. Nadat ik eerst de opties had voorgelegd om hem in de woonkamer te leggen en anders in mijn slaapkamer, heb ik het doodgeboren reutje met veel pijn en moeite in een handdoek gewikkeld in een doosje gedaan en in de schuur gelegd. Daarna heb ik hem ook niet meer gezien, omdat ik mij hem wilde herinneren als een warme, “slappe” pup. En niet stijf.
Voor mij heeft deze geboorte meteen een soort van stempel gedrukt op de rest van de bevalling. Bij elke pup die erna kwam, zat ik panisch te roepen wat voor kleur het tongetje had en of hij/zij leefde.
Bailey heeft het al die tijd keurig gedaan.
Een uur na het doodgeboren reutje werd om 16.18 uur teefje Oranje geboren. Deze dame woog 411 gram en leefde gelukkig!
Wederom weer een uur later, om 17.22 kwam teefje Beige ter wereld met een geboortegewicht van 334 gram.
En toen verliep het raar. Bailey was op slot dus elk uur een pup aan het werpen en ook nu kreeg ze weeën , maar er gebeurde niet veel. Tot mijn vader in de werpkist kwam en zei dat er een pup achter Bailey lag. Reutje Licht Blauw was waarschijnlijk kort daarvoor, toen Bailey even opkeek, geboren rond 18.14 uur met een geboortegewicht van 219 gram.
Ons kleine mannetje was dus stiekem ter wereld gekomen, terwijl zijn broertje en zusjes veel hulp van Herma nodig hadden (er moest best wel getrokken worden aan de pups om ze eruit te krijgen).
Om 19.00 uur dachten wij dat wij wel even met Bailey naar buiten konden om te gaan plassen, weeën had ze toch niet en ze liet er toch steeds iedere keer een uurtje tussen, dus handdoek mee voor de zekerheid en vervolgens stapte Martine en ik met Bailey naar buiten.
Bailey stapte net op het gras, toen ik zag dat ze persweeën kreeg en daar sta je dan!
Toevallig dat mijn broer bij de voordeur stond, dus die heb ik Herma laten roepen en met 4 vrouwen (Martine, Herma, mijn moeder en ik) stonden wij buiten een pup ter wereld te brengen. Bailey deed het wederom weer super, maar ook deze pup kwam er met veel moeite (trekken) uit.
Het was reutje Groen die om 19.18 uur het levenslicht zag in Martine haar handen, met een geboortegewicht van 355 gram.
Eenmaal ter wereld, zijn wij snel naar binnen gegaan en kon Bailey om 20.27 uur bevallen van teefje Rood met een geboortegewicht van 411 gram.
En de hekkensluiter, reutje Grijs, die net als zijn broertjes raar ter wereld kwam.
Bailey had persweeën en ze lag met haar kont naar mij toe gericht.
Dit was echt een “floepstuit”, want de pup was te zien (geen idee of het een hoofdje was of de achterpootjes) en ik wilde de pup opvangen, maar hij schoot langs mijn handen heen in de werpkist. Ik was helemaal verbaasd!
Deze snelle jongen werd om 21.05 uur geboren met een geboortegewicht van 229 gram.

Het was best een zware bevalling voor Bailey, omdat 8 van de 10 puppy’s er zonder hulp niet uit konden komen.
Maar Bailey heeft het onwijs goed gedaan, ik ben zo trots op haar!!
Met reutje Licht Blauw ging het eigenlijk vanaf het begin al moeizaam. Hij had amper tot geen zuigreflex en vrijdagochtend om 04.45 uur zaten wij met hem met spoed bij de dierenarts, omdat ik hem kort daarvoor halfdood in mijn handen had liggen.
Er leek eerst niks aan de hand, ik heb hem in mijn handen en ineens rolt zijn tongetje bleek naar buiten en werd hij helemaal stijf!
Mijn moeder heeft hem vervolgens tot leven gewreven en hebben wij vrijwel meteen besloten om met hem naar de dierenarts te gaan.
Daar is hij nagekeken, bleek hij uitgedroogd te zijn en na 3 injecties (arme schat!), sondevoeding en instructies konden wij weer naar huis.
Onze eigen dierenarts is dezelfde dag nog geweest om alle puppy’s na te kijken en bleek reutje Licht Blauw een temperatuur te hebben van 32,5 graden. Die was waarschijnlijk vroeg in de ochtend al gedaald naar 32 graden, aangezien normaal gesproken honden/puppy’s niet overleven met een lagere temperatuur dan 32 graden.
Vrijdag 24 maart 2017 was een moeilijke dag voor reutje Licht Blauw. Hij klonk niet gelukkig en had zo’n moeite om zijn temperatuur een beetje vast te houden. Niet te spreken over het eten/drinken.
Zaterdag 25 maart 2017 had hij daarentegen een zeer goede dag! Hij klauterde over zijn broertjes en zusjes door de werpkist, kon zelfs bij Bailey zelfstandig drinken.
Dit was achteraf gezien een opleving, want de dag erna op zondag 26 maart 2017, ging het met het uur slechter met hem. ’s Middags weer met hem naar de dierenarts geweest, want inmiddels had hij een temperatuur van 40,5 graden en je voelde de kracht uit zijn lichaampje verdwijnen, terwijl hij al die tijd zo zijn best had gedaan en sterk was geweest!
Uiteindelijk ben ik in tranen weer naar huis vertrokken met mijn kleine mannetje en was het afwachten.
Sondevoeding gegeven, warm houden en hebben wij echt alles aangegrepen om hem er bovenop te krijgen.
Ik was inmiddels sinds donderdagochtend vroeg wakker, enorm gespannen vanwege de zorgen om de kleine man, dat ik dus ook niet meer kon eten ervan.
Dat heeft bij mij er uiteindelijk toe geleid dat ik zondagavond helemaal was ingestort.
Een kwartier nadat ik het huis had verlaten om even voor mezelf te zorgen, is onze zorgenpupje Licht Blauw overleden.
Zeer bewonderenswaardig zijn kracht en wil om te leven, maar zijn lichaampje was al vanaf het begin te zwak.
Wij zijn dan ook heel erg trots op dit kleine mannetje en tegelijkertijd ook ontzettend verdrietig (geweest) dat hij het niet heeft mogen redden.
Het doodgeboren reutje en het overlijden van reutje Licht Blauw heeft er bij ons, bij mij, enorm ingehakt. De eerste week, anderhalve week, heb ik niet kunnen genieten van het moois wat Bailey & Rico samen hebben gemaakt, omdat ik zo bang was dat er nog meer puppy’s dood zouden gaan.
Gelukkig gaat het nu weer goed met mij, geniet ik met volle teugen en de 8 puppy’s die er nog wel zijn, doen het echt uitermate goed!
Het zijn een stel draakjes, maar wel ónze lieve en knappe draakjes!
Het is met geen pen te beschrijven hoe TROTS ik ben op Bailey, Rico én Roxy én op de puppy’s!
Zij doen het allemaal zo goed en ik ben zo blij dat ik hun vrouwtje ben!
Ik vond de bevalling een zeer ingrijpende gebeurtenis, waar ik mezelf ontzettend ben tegengekomen, maar als ik nu kijk naar wat ik in de werpkist heb liggen.