Binck

Eigenaren: Klaus en Ellis Wiechmann, en hun dochters Eva & Sara.

Allerliefste Binck,
Als kleinste van het nest werd je op 11 februari 2021 geboren.
Wat een verrassing was het toen je vlak achter je tweelingbroer Odin aan ter wereld kwam.
Nadat je op gang was geholpen, kroop je als een tijger door de werpkist over je broertjes en zusje heen, op zoek naar een tepel, jij ging het wel redden met je 220 gram.
De eerste 3 weken was er weinig te merken aan je, je bleef wat achter in groei, maar jij was het die als eerste je ogen opende.. Klaar voor deze wereld!
Een dag voordat de eerste puppybezoekjes van start gingen begonnen wij het niet te vertrouwen, je was wat rustiger, maar wij konden onze vinger er niet op leggen.
Na het weekend van de puppybezoekjes stortte je in en kregen wij jouw gewicht moeilijk in een stijgende lijn, je viel steeds terug onder de 1,5 kg, je was ons tussen de vingers door aan het glippen.
Uiteraard hebben wij meteen aan de bel getrokken bij de dierenarts en deze constateerde een hartruis en bleke slijmvliezen en werden wij doorgestuurd naar een cardioloog.
Na wat heen en weer bellen zaten wij met jou, een klein hummeltje van 27 dagen oud, in Vught bij Niek Beijerink. Hij scheen de beste in het vak te zijn.
Er werd een hartafwijking geconstateerd, de boosdoener zou een parasiet zijn die tijdens de dracht bij je mama Belle naar binnen is gedrongen. Er werd ons duidelijk gemaakt dat dit niet erfelijk was.
Het zou ook mogelijk het overlijden van sowieso twee van je zusjes kunnen verklaren, maar dat blijft gissen.
Met een behandelplan zijn wij naar huis gestuurd en het was afwachten.. Het was erop of eronder.
Maar je hebt je vanaf het allereerste moment als een dappere, sterke strijder laten zien!
Niets kreeg jou eronder en je deed vrolijk mee in het nest, ook al had je wel een flinke jas uitgetrokken door je slechte hart. Maar wij vochten gewoon met je mee, dus alles werd eraan gedaan om jou een kans te geven op leven.
Een maand later is er weer een hartecho gemaakt, omdat met het titeren bleek dat ook je broer Guus niet gespaard is gebleven en ook hij wat aan zijn hartje had (gelukkig niet levensbedreigend).
Begin april kregen wij al een stuk beter nieuws, het zag er rooskleuriger voor je uit en je zou hier overheen kunnen groeien. Ondertussen was er besloten dat jij lekker bij je mama Belle mocht blijven wonen.

16 juli 2021 stond de vervolg hartecho gepland, maar helaas.. Het lot bepaalde anders en op 6 juli 2021 kreeg jij een hartinfarct en heeft jouw fantastische familie én uiteraard de dierenartsen in Nieuwegein jouw leven kunnen redden.
Wederom hielp jou vechterslust ook mee, het was jou tijd nog helemaal niet, maar is in de anderhalve week die volgde (ook met de hartecho in Vught) gebleken dat jouw hartje ontzettend veel schade heeft opgelopen, dat je met vochtafdrijvers ongeveer nog ruim een jaar te leven had.
Wat een klap in ons gezicht was dit!!
Jouw perfecte, knappe koppie.. Je van geen kwaad bewust en zó verschrikkelijk sterk! Dit is niet hoe het hoort te gaan..

Het afgelopen half jaar heeft jouw familie je lekker hond laten zijn, kwaliteit boven kwantiteit!
Je bent nog op vakantie geweest in Duitsland, mee op puppybezoek bij broers Theo & Guus samen met je zus Isa, en uiteraard heel veel gespeeld en gewandeld met je geweldige mama.
Jij hebt zoveel liefde en aandacht gekregen van je lieve eigenaren, de meiden en mama Belle.
Het was een oneerlijke strijd, waarbij tot overmaat van ramp de vochtafdrijvers sneller waren uitgewerkt dan verwacht en jouw familie alles, maar dan ook echt álles, uit de kast hebben getrokken om jou langer op zo’n dierwaardig mogelijke manier bij zich te houden… Maar je was op! Je hield veel vocht vast en de sprankel in je ogen verdween ook langzamerhand.

Het was genoeg geweest.
Voor jou is toen de verschrikkelijk moeilijke beslissing genomen om je te laten gaan..
Op maandagavond 24 januari 2022 ben je in het bijzijn van je lieve, zorgzame familie en je mams rustig ingeslapen…

Ik hoop dat je nu bij je broertje, zusjes, neefjes, oma Bailey en Max & Roxy bent.
Onze Kanjers, die jou allemaal voor zijn gegaan en waar jouw familie en ik zo van hielden.
Zij zullen jou opgewacht hebben en ik weet zéker dat jullie, zonder ongemakken, het geweldig hebben daar!
Op 11 februari, wanneer jij je eerste verjaardag in Andijk had moeten vieren, zal jij nu overladen worden met heel veel knuffels en lebbers van je familie daarboven.
Allerliefste Binck, jij zit voor altijd in onze harten en gaan je never nooit vergeten, pikkie!
Love You Always!

Lieve Klaus, Ellis, Eva & Sara en Belle, heel veel sterkte en kracht toegewenst met het verlies van jullie allessie, Binck.
Ik wil jullie ontzettend bedanken voor alles wat jullie voor Binck hebben gedaan en de tijd en ruimte die ik heb gekregen, samen met Isa, om afscheid te nemen van onze kleine vriend!